De pups van Kaya zijn geboren op 22 april 2003.
Olibrius en Opime zijn inmiddels flinke kerels
geworden van zo’n 36 kilo schoon aan de haak.
Ondine is een wat kleiner, maar stevig en
eigengereid gevalletje.
Hun penetrante lichaamsgeur is uiteindelijk
verdwenen. Olibrius was ‘zindelijk’ toen hij net
twee jaar geworden was. Opime en Ondine gelukkig
wel wat eerder.
Alledrie blijven ze absoluut 'anders' dan onze
Groenendaelers. Zo 'spelen' ze nog steeds veel
met elkaar op de bekende harde manier, iets wat
we bij onze Groenendaelers op die leeftijd
eigenlijk nooit hebben meegemaakt. Ze zijn heel
erg sterk, vooral de beide gespierde heren.
Olibrius en Opime
Het is een geweldig stel, maar dat ze super
gemakkelijk zijn…
De afgelopen jaren hebben we wel ervaren, dat de
op voorhand genomen beslissing om deze pups niet
te gaan plaatsen, een goede beslissing was!
Ondine en Petah, onze jonge American Indian Dog
Moeder Kaya moet weer als vanouds overal mee
naar toe.
Haar jongens moeten uit haar buurt blijven ('wat
doen die gasten hier nog!") en dochter Ondine
krijgt voor en tijdens haar loopsheid nog
steeds'les van Kaya; 'hoe verzamel je alles, wat
je nodig kunt hebben als je pups heb, uit
kasten, tassen en prullenbakken'.
Ze is absoluut 'zachter' geworden na dit nestje
en een beetje met haar dollen is nog steeds
mogelijk. Ook met andere mensen en met kinderen
is ze in positief opzicht erg veranderd!
Intussen is ze 12 jaar en begint echt ‘oud’ te
worden, helaas ook met de nodige gebreken.
Kaya bijna 12 jaar, met het tilharnas,
waarmee we haar ook de auto in kunnen helpen.
Al met al is het Kaya-stel ook nu nog regelmatig
‘een hand vol’, niet altijd even makkelijk. Maar
voor ons zijn het geweldige 'honden' die we voor
geen goud willen missen!
Zus Nesta (Ourson) doet het goed in Utrecht en
zien we nog regelmatig.
Nesta heeft vlagen van spontane onzindelijkheid
(en dan natuurlijk zodra haar iets niet zint!).
Zij gebruikt van tijd tot tijd nog steeds haar
'oude' penetrante lichaamsgeur als er dingen
veranderen, zoals een kerstboom die in huis
wordt gezet, een verbouwing of als er net gondig
is schoongemaakt (waar kennen we dat van!). Maar
ze kan zich uitstekend gedragen en kan hierdoor
overal mee naar toe. Het gaat dus prima met haar
in haar roedeltje. Ze is zeer geliefd, ook door
familie,vrienden en bekenden.
We hopen allemaal, dat we ze nog heel lang bij
ons mogen hebben!
3 juni 2009
Een groot Hurken tijdperk is afgesloten. Na
anderhalf jaar tobben hebben we vanochtend onze
SuperHurk Kaya moeten laten gaan.
De avond van 2 juni had Kaya een zware attack,
erger dan die van 2 februari, waarvan ze de
volgende dag al weer heel goed was hersteld. Dat
gebeurde dit keer niet. Na een zeer onrustige
nacht (en veel pies en poep ruimen), was zij
helemaal uitgeput. Rond zes uur ’s ochtends
lukte het, om haar op haar kleedje te laten
liggen. Vervolgens kon ze niet meer overeind
komen door een verlamming (achterhand). ‘s
Ochtends hebben we (opnieuw) de dierenarts
gebeld en om 08.00 uur hebben we definitief
afscheid van haar genomen.
Lieve Kay, dank je wel voor alles wat je ons
geleerd hebt.
Het verdriet is groot en we zullen je ontzettend
missen, maar toch zul je altijd bij ons blijven!
http://de-roedel.skynetblogs.be/post/7040028/kaya-28111996--03062009