Week 11

Kaya vind nu toch echt dat wij ons meer met de opvoeding moeten gaan bemoeien. Maar wordt een pup erg boos tijdens bepaalde lichamelijke overheersingen, dan is ze niet te beroerd om even mee te helpen (of we daar blij mee moeten zijn?!).

Het voer opgeven blijft ze doen en we moeten het goed in de gaten houden dat ze het eerste uur nadat ze heeft gegeten niet bij de pups gaat. Tenslotte krijgen de pups hun eigen eten en zelf heeft ze het nog steeds hard nodig.

Maar ook na dat uur zullen de pups proberen om Kaya (of anderen!) eten af te laten geven.

Het prooischeuren is nog steeds een onderdeel van wat de pups van Kaya moeten leren. Als je dan ook een ouwe handdoek te pakken krijgt, heb je heel veel voor te doen. De pups hebben intussen al wat ervaring en zo’n handdoek is dan ook snel ‘gedemonteerd’ in heel veel kleine handdoekjes!





Ook het overheersen (vlooien) van de schouders gaat door, wat de pups ‘gelaten’ over zich heen laten gaan.

Hier is Olibrius degene die dat moet ondergaan. In de derde levensweek van de pups is Kaya al druk geweest met het vlooien van de snuiten.



Uiteraard doen de pups dit dan weer bij elkaar, zoals Opime bij zijn zus Ourson doet. Natuurlijk duurt dat niet lang, want dan gaat Ourson er vandoor, wat ze bij haar moeder niet in haar kop moet halen!



Lilian en Martijn zouden op donderdag hier terug komen en Ourson op vrijdag meenemen naar Utrecht.

Op zondagavond bellen ze op, of ze wat eerder terug kunnen komen (en Portugal hebben ze nooit bereikt).

Dinsdag eind van de dag zijn ze hier.

Maandag; bench neergezet op de logeerkamer, eten en Ourson erin. HERRIE! Af en toe is ze even stil, als ze denkt dat er iemand op haar gebrul reageert en naar haar toe zal komen. Blijkt dat feest niet door te gaan, dan wordt ze nòg bozer en gaat nog harder te keer. Toen ze eindelijk even stil was konden we haar uit de bench halen. Die moest direct stevig schoongemaakt worden; veeeel gepiest en gepoept!

In de loop van de middag nog een uurtje bench. En hetzelfde gebeurt. Max maar meegenomen uit de herrie, zodat ze echt alleen in de bench en in de kamer zat.

Het was meer dan een uur voor ze even stil was en we haar uit de bench konden halen. Het eten is waardeloos, tenminste als je in een bench zit. Enige wat je als superboze pup nog kunt is veel herrie maken en flink piesen en poepen! Wat het extra moeilijk maakt, is dat ze haar nestgenoten kan horen en ruiken.



’s Nachts slaapt Ourson gewoon bij de andere pups (ja zeg, we willen wel slapen vannacht!).

Dit alles herhaalt zich op dinsdag. Wel een wat korte benchtraining voor haar vertrek, maar ja, ze zouden tenslotte pas donderdag komen!

Eind van de dag komen Lil en Martijn. Bij het uit de auto stappen vertelt Lil al, dat Ourson nu voortaan Nesta heet. Dan kan ze gelijk haar Nesta uit de bench halen (gna gna, en poep ruimen!)

Met beide honden naar buiten, het eerste gezamelijke wandelingetje.



Van nu af aan is Nesta de zorg van Lilian (sterkte!).

Je kunt je voorstellen dat we allevier dankzij Nesta weinig hebben geslapen die nacht en Martijn en Lilian mochten ’s nacht ook nog genieten van de ‘viooltjes’poeplucht!

Boven in de tuin met Max en Nesta; Nesta haalt direct uit naar Max, die niet van plan is dat op zich te laten zitten door zo’n minigeval. Lil en Martijn grijpen direct in, dus is de situatie snel onder controle.