Kaya is zo smal dat je je doodschaamt om met haar buiten te lopen. Ze krijgt nu ook pasta met boter te eten. Aparte combi; gewoon voer met pasta en rijst. En lekker dat het is!

De pups krijgen meer voer, om Kaya op die manier te ontlasten. De pups eten als piranhas en da’s voor Kaya geen lolletje. Dankzij het voeren likken ze niet aan Kay’s mondhoeken om zo te voorkomen dat ze haar eigen broodnodige voer niet opgeeft voor de pups.

Evengoed blijft Kaya waanzinnig gericht op eten en alles wat ze kan stelen pakt ze. De vuilisbak is al heel wat keren opnieuw ingepakt, want we zijn door haar eerdere afwezigheid minder oplettend geweest nu ze wel weer aanwezig is.

Natuurlijk ‘helpt’ ze weer altijd bij het koken. Als ze de kamer uit is moet Emma op de pups passen. Komt Kaya terug dan moet Em weg en neemt Kaya haar plaats bij de ren weer in. Als Em aan de pups wil snuffelen gromt Kaya, heel zacht, en Em is direct vertrokken.

We hebben nu ontdekt dat Kaya als wij allebei weg zijn in de ren bij de pups gaat liggen. Ze is erg rustig dan, maar wel heel alert en verzorgt haar pups. Zijn wij terug, dan komt ze uit de ren en installeert zich ernaast of ervoor, maar altijd is ze bij de pups in de buurt. Zijn de pups al op ‘hun’ kamer en Kaya is buiten, dan is ze bijna niet te houden. Dan weten we gelijk weer, waarom ze als enige een ketting draagt! Voorheen wist ze bijna elke dag een onderslip kapot te trekken en dat werd op den duur een té dure grap.

De pups komen gestaag aan. Ooit hadden we een nest van drie pups, maar die haalden het niet bij deze gewichten, hoewel de moeder toch ook ruim voldoende melk had. Bij Kaya spuit de melk eruit en zitten de pups telkens helemaal onder. Ongekend, want ze is toch ruim zes nu. Ze moet wel in topvorm wezen!

Regelmatig zie je nu tijdens het drinken hogere staarten. Vaak gaat Kaya op haar rug liggen om te zogen. Dat het weinig met onderdanigheid te maken heeft is wel duidelijk. Het is meer van ‘nu kom je eten anders krijg je niets!’ Als de pups uit de bak eten is Olibrius’ staart altijd het hoogst. Ook de oortje staan allemaal hoger.



Het fluiten geeft veel respons en de pups komen dan eerst kwispelend naar ons toe en gaan daarna eten. Hetzelfde doen ze bij Kaya; eerst toestemming vragen, daarna pas eten.

Liggen er schone kranten dan wordt daar steevast door allevier de pups eerst op geplast voor ze zich bezig houden met elkaar en de omgeving. Ze markeren over elkaar heen, zodat een bepaalde plek altijd het natste is. Heb je een pup op schoot, dan blijft het keurig droog en schoon.De pups krioelen over Kaya heen, die daarvoor op haar rug gaat liggen. Ze likken aan haar oren en ogen en staan over haar kop en bek. De overheersing van Kaya over haar pups doen pups nu bij haar. Ze nodigt ze daar ook toe uit door te gaan liggen, al dan niet op haar rug.



De ene keer negeert ze die overheersing, de andere keer gaat ze direct over vaak naar overheersing van de pups; haar poot over de pup leggen, over de snuit happen en de kop helemaal in haar bek nemen. Een pup bijt in Kaya’s poot, Kaya doet dit (zacht) terug bij de pup.

Het op elkaar af reageren zien we vaak, bijvoorbeeld als ze zijn opgepakt tegen hun zin. Direct is een broertje of zusje de pineut als je ze terugzet. De dikke Opime is met zijn gewicht in het voordeel; hij gooit de ander gewoon om en gaat erop zitten! Opime is trouwens ook een zeer manipulatief dominant mannetje. Ligt een pup op zijn rug of zij, dan is Opime daar als de kippen bij en staat op of over de liggende pup, op dominantiezone 1 en vooral dominantiezone 2, de genitaliëen.



Vrijdagnacht miste Kay haar kleedje op de puppiekamer, dus heeft ze maar een dek van de stoel gehaald om op te liggen. Dat dekje was keurig heel, wat je van handdoeken die ook in de kamer lagen echt niet kan zeggen!

Voor ze gaat zogen loopt Kaya een paar (drie) rondjes door de ren. De pups volgen en is er een pup in het midden, dan gaat deze keurig zitten. Eerst maakt elke pup even contact met Kay’s snuit, daarna gaan ze pas drinken. Er is steeds meer aandacht voor de lichaamstaal van Kaya én respect; eerst kijken of het mag en dan pas gaan drinken. Komt er geen bestraffing of moeder loopt niet weg, dan mag het. Nou ja, mag het… (Nu drinken, anders ben je te laat!). Lilian constateert dat de pups na het drinken allemaal even naar Kaya’s kop gaan en haar likken. Geregeld blijft Kay na het zogen bij de pups in de ren liggen. Heel erg gezellig hoor, met haar pups tegen zich aan.

Het valt ook Lilian en Martijn op, dat de pups in de ren in de kamer anders zijn dan boven in de puppiekamer.Voor de pups is het boven een meer vertrouwde omgeving en er zijn minder prikkels dan in de kamer. De pups ‘spelen’ er heftiger, durven harder te grommen en sjorren/schudden elkaar aan de oren, die erg populair zijn. Er wordt dan ook regelmatig flink gepiept, want de tanden zijn echt net mesjes, zoals Martijn een aantal keren mocht ervaren.

Als ze in vingers zo hard kunnen happen, wordt het tijd voor gewone brokjes. Als ze deze voor de eerste keer krijgen, lebberen ze natuurlijk eerst het bijgevoegde water eruit. Voor brokjes moeten ze meer moeite doen en bij Groenendaelerpups kan het even duren voor ze met tegenzin gaan kauwen. Maar… ook dit eten gaat naar binnen.

Zondag: we hebben weer een ‘bakligger’! Olibrius eet altijd terwijl hij helemaal in de bak staat, maar nu is ie er na het eten in gaan slapen. Een half uur later hebben we een na-aper naast de bak liggen; Ondine, die in dezelfde houding ligt als Olibrius in zijn bak!



Eind deze week was het de periode van de IJsheiligen. Dat hebben we geweten, want toen St. Bonifatius en ‘de boze Sofie’ (uit Oostenrijk) langskwamen vroor het en was het flink koud, zeker op de niet geïsoleerde puppiekamer. Zijn we misschien “watjes”, maar we hebben mooi de warmtelamp ’s nachts weer aangedaan!

De pups kunnen verschrikkelijk goed observeren met die kraaloogjes, net als ma altijd doet. Kaya presteert het om erg oplettend te zijn als je een bench sluit, zodat ze die zelf weer kan openen en eruit stappen als ze daar zin in heeft. Dit staaltje van fijnere bek-motoriek heeft ze in Polleur regelmatig laten zien!

De eerste kartonnen doos ligt in de ren. De pups klimmen erop en er over. En… Kartonjunk Kaya laat ook de doos heel! Het weekend was druk met klanten en visite, die natuurlijk allemaal de pups wel even willen zien. De honden zijn extra waakzaam met pups in huis en hebben dus (hoorbaar) hard gewerkt. Kaya gaat met onbekende visite nog steeds beter.

Maandag was een rustige dag voor zowel de honden als voor ons.